Η μαμά με ψάχνει. Με ψάχνει πίσω από την πολυθρόνα. Δεν είμαι. Πίσω από την πόρτα δεν είμαι. Κάτω από το κρεβάτι όμως είμαι. Με βρήκε! “Έλα, Βασούλα, έλα, μην ντρέπεσαι. Αν ήξερες ποιος ήρθε!” Εγώ όμως ήξερα ποιος ήρθε, γι’ αυτό κρύφτηκα. Ήρθε η θεία Αντωνία που όλο με κοιτάει και όλο με ρωτάει… Κι εγώ ντρέπομαι και κοκκινίζω. Και ντρέπομαι που ντρέπομαι και ντρέπομαι που κοκκινίζω…