«Μα που να χάθηκε, πριν από λίγο το είδα» ρώτησε το νυχτεριδομπαμπά τον Πελοπίδα η Ελπίδα, η όμορφη μακρυμαλλούσα νυχτερίδα. «Ποιο έχασες, Ελπίδα μου, και κρύβεσαι και κλαις πίσω απ’ τα μακριά σου τα μαλλάκια;» «Έχασα το ροζ, το χνουδωτό, το πιο ωραίο απ’ όλα μου τα κοκαλάκια».