Αυτά τα παραμύθια τα είπαμε πορτοκαλί, γιατί ακούστηκαν στο Πορτοκαλί Ραδιόφωνο, αλλά και παραμύθια της αλληλεγγύης, γιατί γράφτηκαν για την εκπομπή του Δικτύου Αλληλεγγύης Καλλιθέας. Είναι παραμύθια φτιαγμένα με το χρώμα και τη φωνή της αλληλεγγύης, που μας έρχεται από πολύ παλιά, κάθε φορά που την έχουμε ανάγκη. Μια φορά, λοιπόν, τα παλιά χρόνια… “… μαύρισε μεμιάς ο τόπος κι όλα τα πετεινά του ουρανού μαζεύτηκαν ένα γύρω και κρώζανε. – Δώσε κι εμένα, μάνα, δώσε κι εμένα, μάνα. Συλλογίστηκε τότες τα παιδιά της στην ξενιτιά η γριά, ανοίγει το σακί κι αρχίζει να ξεσπυρίζει τα καλαμπόκια. – Φάε κι εσύ, μαύρο, φάε κι εσύ, μαύρο, έλεγε και τα τάιζε, ώσπου απόμεινε μ’ ένα καλαμπόκι. – Ώχου, θα με σφάξει ο γέρος, είπε και το ‘χωσε στην ποδιά της να φύγει. – Στάσου, της κάνει ο χρυσαετός, για το καλό που μου ‘καμες, πάρε τούτο το χρυσό φτερό κι άμα έρθεις σε ανάγκη, κάψε το…