Αν διάλεξα να γράψω για παιδιά είναι γιατί θέλησα να αποτυπώσω όσα σημαντικά έζησε η γενιά μου, που φοβάμαι μην ξεχαστούν όταν θα έχουμε φύγει εμείς.
Το καπλάνι της βιτρίνας είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό και περιγράφει τα παιδικά μου χρόνια στη Σάμο.
Έγραψα τον Μεγάλο περίπατο του Πέτρου για να μάθoυν τα παιδιά για την Κατοχή και την Αντίσταση.
Ο θείος Πλάτων είναι η ιστορία με το πάνινο γαϊδουράκι, δώρο του θείου Πλάτωνα στα παιδιά μου, όταν ζούσαμε στη Ρωσία.
Στο βιβλίο Κοντά στις ράγιες η ηρωίδα μου η Σάσα είμαι εγώ, σε μια άλλη εποχή όμως από αυτήν που περιγράφεται στο βιβλίο.
Δυο ξεχωριστοί κόσμοι, παιδιά και μεγάλοι, που ζουν και αντιλαμβάνονται διαφορετικά τα γεγονότα, μικρά και μεγάλα. χωράνε όλοι κάτω από μια Μωβ ομπρέλα.
Στον Ψεύτη παππού δεν γράφω για γεγονότα της Ιστορίας, αλλά μια σύγχρονη ιστορία. Ο παππούς όμως είναι ο ίδιος Ιστορία.
Είναι η πρώτη φορά που γράφω βιβλίο στο οποίο δεν είμαι κάπου μέσα, με αναμνήσεις. Το βιβλίο Ένα παιδί από το πουθενά είναι τελείως σημερινό και δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό μου μέσα.
Tην ηρωίδα μου την Κωνσταντίνα την αγάπησα πολύ! Τόσο πολύ που είχα πάει στο Άαχεν, στη Γερμανία, κι ένα βράδυ που άναβαν τα φανάρια στους δρόμους νόμισα ότι την είδα να έρχεται!