«Πρέπει να σφίξω τα δόντια και να βγω
να μαζέψω βελανίδια», μουρμούρισε
θυμωμένος ο γκρινιάρης σκίουρος.
«Δεν έχω όρεξη για κανέναν, ο χειμώνας,
το κρύο, το χιόνι, μου τη σπάνε… »

Είναι, όμως, λόγος αυτός για να μην παίζεις με τους φίλους σου; Με τη βοήθεια της ελαφίνας, της κουκουβάγιας, του τρυποκάρυδου και όλης της παρέας του δάσους, ο γκρινιάρης σκιουράκος θα πάψει να μένει μόνος και να κλείνεται στον εαυτό του.

Θα ανακαλύψει την αξία της φιλίας, θα βρει τη ζεστασιά μες στο τσουχτερό κρύο και ίσως, μια μέρα, ξεπεράσει ακόμη και την γκρίνια του!